Opłatka moc scalająca

Kruchy i łamliwy w swej istocie opłatek ma w sobie magiczną wręcz moc jednania, gromadząc w wigilijny wieczór z nakazu tradycji całe rodziny – jak domowników będących na co dzień ze sobą, tak też śpieszących w rodzinne progi nawet z bardzo daleka. Wiedzionych przemożną chęcią zawiązania wspólnoty stołu, jaką w zamierzchłych czasach tworzyli pierwsi chrześcijanie podczas agape.

Prezes Związku Polaków na Litwie Michał Mackiewicz, kiedy w roku 2002 został po raz pierwszy decyzją zjazdu wybrany na to stanowisko, zapragnął wytworzenia z pomocą spotkania opłatkowego wspólnoty rodaków z całej Litwy, nie szczędzących wysiłku dla pomnażania dorobku tej naszej największej organizacji społecznej. By w świątecznej atmosferze z kolędą i choinką w tle podziękować im za to, a łamiąc się wigilijną hostią złożyć sobie wybiegające w przyszłość życzenia wszelkiej pomyślności. Ponieważ funkcjonujący od lutego 2001 roku Dom Kultury Polskiej szeroko otworzył dla tej inicjatywy swe podwoje, 19 grudnia 2003 roku właśnie tu powiodły wszystkie drogi, zapoczątkowując tradycję, której odtąd, gdy każdy rok stary przekazuje sztafetę nowemu, zaczęło się stawać konieczne zadość.
A choć niezmiennym organizatorem owych spotkań jest Związek Polaków na Litwie, grono uczestników bynajmniej nie zamyka się jego najbardziej oddanymi aktywistami w kołach i oddziałach. Adresatem zaproszeń jest bowiem szeroko rozumiane środowisko polskie: działacze Akcji Wyborczej Polaków na Litwie – Związku Chrześcijańskich Rodzin i innych naszych branżowych organizacji, dyrektorzy i grono pedagogiczne szkół, duszpasterze, młodzież, harcerze, kombatanci, zesłańcy, przedstawiciele władz samorządowych Wilna i Wileńszczyzny. Słowem, cała wielka wspólnota "samych swoich", uzupełniana przez przyjazne nam osoby z Macierzy albo z polonijnej zagranicy.
Ubiegłoroczne spotkanie opłatkowe z inicjatywy Związku Polaków na Litwie odbyło się 27 grudnia. Każdy, kto na nie przybył, a liczba takowych sięgała około 400 osób, świąteczną atmosferę mógł odczuć już w holu Domu Kultury Polskiej, gdzie oko, mieniąc się barwnymi światełkami, cieszyła wysoka od podłogi do sufitu choinka. W sali natomiast nastrój radości płynącej z narodzin w Betlejem małej Dzieciny na inaugurację spotkania spotęgowała wykonaniem wiązanki kolęd Marta Subočiūtė. Zaraz potem natomiast ich niepowtarzalną nutę powielili wielogłosem młodzi wykonawcy prowadzonego przez Ilonę Jurewicz zespołu "Stella Spei", działającego przy stołecznej parafii bł. Jerzego Matulewicza.
Pełniący rolę gospodarza Michał Mackiewicz nie krył radości z tłumnej frekwencji rodaków, akcentując, że ci przybyli nie tylko z Wilna i pobliskich mu Trok, Solecznik, Szyrwint, Podbrodzia, ale też z bardziej odległej Kłajpedy, Kiejdan, Druskienik, Wędziagoły, Turmont, Szyłokarczmy. Dobitnie dowodząc, że polska rodzina `rozsypana jest po Litwie, jak ta powierzchniowo długa i szeroka. Wszystkim ją tworzącym prezes Związku Polaków na Litwie serdecznie dziękował za ofiarne warowanie przy mowie, wierze i tradycjach przodków, co dodaje otuchy i napawa nadzieją na przyszłość. Szczere słowa wdzięczności za pamięć i wspieranie naszych poczynań z ust gospodarza spotkania padły ponadto pod adresem Macierzy.
Którą to Macierz tym razem reprezentowały posłanka na Sejm RP Bożena Kamińska oraz wicekonsul wydziału konsularnego Ambasady RP w Wilnie Irmina Szmalec. Obie panie, korzystając z możliwości zabrania głosu, serdecznie pozdrowiły zgromadzonych na sali ze świętami Bożego Narodzenia, życząc zdrowia i wszelkiej pomyślności. Przewodząca komisji stałej ds. mniejszości polskiej na Litwie w Komisji Łączności z Polakami za Granicą Bożena Kamińska wyraziła nadzieję, że w roku 2017 na szczeblu parlamentarnym Polski i Litwy dojdzie wreszcie do konkretnych ustaleń, dotyczących realizacji przez władze w Wilnie potrzeb zamieszkałych na Litwie rodaków.
Dokonując "spacerku" po dokonaniach mijającego roku, Waldemar Tomaszewski – europoseł i przewodniczący Akcji Wyborczej Polaków na Litwie – Związku Chrześcijańskich Rodzin odnotował z zadowoleniem, że mimo nieprzychylnego stosunku rządzących społeczności polskiej na Litwie w wielu przypadkach udało się sprostać wyzwaniom, co w pierwszą kolej dotyczy wyborów sejmowych oraz zakończenia procesu akredytacji szkół polskich na gimnazja, które w liczbie 36 stanowią 10 procent ich ogólnej liczby w państwie spod znaku Pogoni.
Mówiąc o zyskach, lider AWPL-ZChR nie omieszkał odnotować też bolesnych strat, wynikających z ludzkiej doczesności. Jedną z najbardziej niepowetowanych stało się nagłe odejście do Pana będącego ostoją polskości na Litwie założyciela i niezmiennego kierownika Reprezentacyjnego Polskiego Zespołu Pieśni i Tańca "Wileń­szczyzna" Gabriela Jana Mincewicza.
Nim w rękach każdego ze zgromadzonych znalazła się biel opłatka, został on omodlony i poświęcony przez ks. wikarego z kościoła pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Rodzin w Podbrodziu Daniela Narkuna. Duszpasterz ten podzielił się też refleksją o okresie bożonarodzeniowym, akcentując jego wagę w życiu wiernych.
Wigilijną hostią dzielono się jak na sali, tak też w przestronnym holu Domu Kultury Polskiej, gdzie ustawiono stoły z postnymi potrawami. Czemu towarzyszyły płynące z głębi serc życzenia. Te indywidualne, a nierzadko i zespołowe, o ile ktoś z naprzeciwka reprezentował w naszym środowisku pewną zbiorowość (trudno było się oprzeć, by np. takiemu dyrektorowi szkoły z przymrużeniem oka nie życzyć stałego lotu bociana nad kierowaną przezeń placówką oświatową, a merowi rejonu, by ten zaczął być krainą mlekiem i miodem płynącą). Cóż, teraz wypada nie skąpić pragnień, by zarówno te przyziemne, jak też bardziej wyszukane maksymalnie się spełniły…